Беларускі Гістарычны Агляд заснаваны ў 1994 г. як незалежны навуковы перыёдык, прысвечаны даследаванням гісторыі Беларусі і актуальнаму стану беларускай гістарыяграфіі. Пасля 2006 г. выдаваўся пры ЕГУ, ад 2019 г. – пры Цэнтры ўсходнееўрапейскіх даследаванняў Варшаўскага ўніверсітэта. Часопіс публікуе артыкулы, агляды, рэцэнзіі, архіўныя матэрыялы, а таксама інфармацыйныя зацемкі па беларускай і ўсходнееўрапейскай гісторыі без храналагічных абмежаванняў.
БГА індэксуецца ў базах ERIH PLUS i EBSCO.
Усе тэксты высылаюцца ў электроннай форме на адрас bhr@belhistory.eu
Рукапісы навуковых артыкулаў праходзяць папярэдняе ананімнае рэцэнзаванне. Рэдакцыя пакідае за сабой права адбору і рэдагавання атрыманых тэкстаў.
Пры падрыхтоўцы артыкулаў і рэцэнзій просім кіравацца інструкцыяй для аўтараў.
Гістарыяграфія трагічнай для народаў Рэчы Паспалітай вайны сярэдзіны XVII ст. папоўнілася вельмі каштоўнай крыніцай – раней недрукаваным дзённікам за 1654–1664 гады, атрыбутаваным як твор перакладчыка Пасольскага прыказа Маскоўскай дзяржавы Крыстафа (Васіля) Боўша. Гэта адзін з першых вядомых нам наратыўных помнікаў, напісаных у Масковіі ў сярэдзіне XVII ст. У адрозненне ад Вялікага Княства Літоўскага і Каралеўства Польскага [1], там не дазвалялася ствараць розныя “дзённікі”, “мемуары”, “аўтабіяграфіі”, ды і не было інтэлектуальнага патэнцыялу для іх напісання. Адзіным жанрам, распаўсюджаным у Маскоўскім царстве, былі разнастайныя дзяржаўныя, гарадскія і царкоўныя летапісы, якія ствараліся пад моцным кантролем дзяржаўнай улады, а напісаныя творы пра Масковію да канца XVII ст. належаць выключна замежнікам, як і ў выпадку з рэцэнзаваным “Дзённікам”.
Праўда, з ім не ўсё так проста. У адзінай вядомай копіі гэтага “Дзённіка” не названа імя аўтара. У выніку даследавання, якое правёў складальнік, перакладчык і навуковы рэдактар выдання Алег Русакоўскі, было вызначана, што найбольш верагодным аўтарам дзённіка з’яўляецца Крыстаф Боўш (Bousch) (24–42). Праўдападобна, ён быў курляндцам, які ў канцы ліпеня 1654 г. трапіў у маскоўскі палон пасля захопу Оршы войскамі Якава Кудзентавіча Чаркаскага. Пазней яго трымалі ў Мікольскім манастыры пад Валакаламскам (падобныя абыходжанні ў Маскоўскай дзяржаве з іншаземцамі практыкаваліся з мэтай прымусіць іх да пераходу ў праваслаўнае веравызнанне). З лета 1655 г. Боўш пачаў выконваць абавязкі перакладчыка ў Пасольскім прыказе.
Чытаць далей >>